– Που την βρήκες εσύ την Μουσική;
–Η μουσική υπάρχει παντού. Είμαι σίγουρος ότι και εσείς έχετε την δικιά σας μουσική στον βυθό. Την συγκεκριμένη, μαζί με το γραμμόφωνο, την βρήκα στην Γη.
–Πάλι αυτή η Γη. Έχει πολλά όμορφα πράματα σε αυτόν τον πλανήτη, ε;
– Ναι, έχει πολλά όμορφα πράματα. Και πολλούς όμορφους κατοίκους. Αλλά έχει και πολλά άσχημα.
– Δηλαδή;
– Να, οι γήινοι ας πούμε, μερικές φορές είναι λίγο… διαφορετικοί από εμάς. Δεν σέβονται πάντα την φύση ή τα άλλα πλάσματα με τα οποία μοιράζονται τον πλανήτη τους. Για παράδειγμα χωρίζουν τις φυλές τους με βάση το χρώμα του δέρματος τους ή την θρησκεία τους και είναι πολύ κατηγορηματικοί σε αυτό τον διαχωρισμό. Πολλές φορές … ας πούμε τσακώνονται μόνο και μόνο λόγω αυτής της διαφορετικότητας τους.
– Ουαου! Τσακώνονται γιατί έχουν διαφορετικό δέρμα; Δεν θα ήθελα να φανταστώ τι θα έκανε ένας γήινος αν βρισκόταν ποτέ σε ένα χωριό γεμάτο με Ωριανούς. Δεν θα ήξερε με ποιον να πρωτοτσακωθεί, είπε η μικρή και έκανε τον Σοφό να γελάσει.
– Ανακάλυψαν όμως την μουσική. Και το γραμμόφωνο. Οπότε δεν είναι τόσο κακοί, τους υπερασπίστηκε ο Σοφός.
-Ναι, αυτό είναι αλήθεια. Τι δυνάμεις έχει λοιπόν η Μουσική;
– Η μουσική μπορεί να κάνει απλά πράματα όπως να σε κάνει να περάσεις όμορφα ένα απόγευμα ή να σε ξυπνήσει με κέφι ένα πρωί. Μπορεί να σε κάνει να χορέψεις αργά και ρομαντικά με το ταίρι σου αλλά και ξέφρενα με την παρέα σου. Μπορεί να σε συνοδεύσει στα ταξίδια σου, στα όνειρα σου, στις καθημερινές σου συνήθειες, σε ότι κάνεις, η μουσική μπορεί να είναι πάντα εκεί. Υπάρχει μουσική για όλες τις διαθέσεις, για όλες τις στιγμές, αυτό πρέπει να το ξέρεις. Όταν είσαι χαρούμενος, λυπημένος, απογοητευμένος, ενθουσιασμένος, ερωτευμένος. Υπάρχει πάντα η μουσική και το τραγούδι που μπορεί να σε εκφράσει. Ή να σου αλλάξει την διάθεση αν αυτό θέλεις. Και έτσι η μουσική μπορεί να κάνει και πιο σπουδαία πράματα. Μπορεί να σου εξιτάρει την φαντασία, να σε κάνει να ονειρευτείς, να σε ταξιδέψει σε μέρη του μυαλού που δεν είχες φανταστεί, να σε κάνει να δημιουργήσεις, να σου μάθει νέα συναισθήματα, να σε παρακινήσει να αλλάξεις και να γίνεις καλύτερος, να σου μάθει να αγαπάς, να σου θυμίσει το παρελθόν αλλά και να σε κάνει να οραματιστείς το μέλλον, να σου δώσει ελπίδα. Η μουσική μπορεί μέχρι και να σώσει ζωές.
–Αλήθεια; ρώτησε η μικρή που όση ώρα μίλαγε ο Σοφός κράταγε σημειώσεις. Το έχεις δει να συμβαίνει;
–Ναι. Η μουσική κράταγε στην ζωή την γυναίκα που αγαπούσα. Και μάντεψε, ήταν μια γήινη.
–Τι είχε πάθει;
–Ήταν θλιμμένη. Απίστευτα θλιμμένη. Δεν ήξερε ούτε η ίδια για ποιο λόγο. Κάθε φορά όμως που αυτό το γραμμόφωνο έπαιζε η καρδιά της γέμιζε ελπίδα. Υπάρχουν πολλά τραγούδια που μπορούν να σε γεμίσουν με ελπίδα ξέρεις. Όχι μόνο με τη μελωδία τους αλλά και με τους στίχους.
–Τι είναι οι στίχοι;
–Οι στίχοι είναι τα λόγια των τραγουδιών.
– Α, ναι ξέρω. Η μαμά μου μου τραγουδάει στίχους από νανουρίσματα μερικές φορές.
– Ας ακούσουμε ένα τραγούδι με στίχους λοιπόν. Ένα τραγούδι με ελπίδα, τι λες;
– Ναι, είπε χαρούμενα η μικρή.
Ο Σοφός έδωσε στην γοργόνα ένα δίσκο και με την καθοδήγηση του εκείνη τον τοποθέτησε στο γραμμόφωνο και τον έβαλε να παίζει. Μια γλυκιά μελωδία ξεκίνησε και σύντομα η φωνή ενός άντρα άρχισε να τραγουδάει για έναν φανταστικό κόσμο αγάπης, χωρίς θρησκείες και σύνορα, έναν κόσμο ειρήνης.
– Αυτός ο κύριος τραγούδαγε για τον Ωρίωνα, διαπίστωσε η μικρή όταν το τραγούδι τελείωσε.
– Ναι, τραγούδαγε για την ελπίδα ενός κόσμου σαν του Ωρίωνα στην Γη. Το τραγούδι λέγεται Imagine και ο κύριος John Lennon. Βλέπεις η υπέροχη μουσική φτιάχνεται από υπέροχους ανθρώπους σαν και αυτόν.
–Είναι πολύ όμορφο. Ελπίζω ο κύριος Lennon να δει σύντομα αυτό που ελπίζει στον πλανήτη του.
Ο Σοφός χαμογέλασε και χάιδεψε τα γαλάζια μαλλιά της γοργόνας.
–Και η γυναίκα; Γιατρεύτηκε τελικά από τα τραγούδια της ελπίδας; ρώτησε η μικρή.
–Όχι, είπε λυπημένα ο Σοφός. Η μουσική όσο παντοδύναμη κι αν είναι, δυστυχώς δεν κάνει θαύματα. Δεν μπόρεσε να την γιατρέψει τελείως, παρότι της έσωσε τη ζωή. Παρόλα αυτά, τα πράματα θα ήταν πολύ χειρότερα για εκείνη αν δεν υπήρχε αυτή εδώ η μαγεία, είπε και έδειξε το γραμμόφωνο. Και ίσως αν μπορούσε η ίδια να ελέγξει τις μαύρες της σκέψεις να ήταν εντελώς καλά. Και να είχε έρθει μαζί μου στον Ωρίωνα όπως της είχα ζητήσει τότε. Όμως δεν το έκανε, είπε ο Σοφός και έμεινε για λίγο σιωπηλός, βυθισμένος στις σκέψεις του.
Η μικρή γοργόνα κοίταγε τον Σοφό υπομονετικά και περίμενε να της μιλήσει ξανά. Δεν ήθελε να τον διακόψει από τις σκέψεις του, όσο θλιμμένες και να ήταν. Τελικά εκείνος σήκωσε το βλέμμα του ξανά προς το μέρος της και χαμογέλασε.
–Συγνώμη για αυτό. Βλέπεις καμιά φορά εμείς οι ηλικιωμένοι χανόμαστε στους λαβύρινθους του παρελθόντος και δυσκολευόμαστε να βρούμε την έξοδο για το παρών. Η γυναίκα λοιπόν θα μπορούσε να γιατρευτεί αν το ήθελε η ίδια. Αυτό σημείωσε το, μικρή μου γαλάζια γοργόνα. Κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει να επιτύχεις το οτιδήποτε, πόσο μάλλον να βρεις την ευτυχία, αν δεν το θέλεις εσύ ο ίδιος. Προσπάθησε να κατανοείς τον εαυτό σου, αυτό που είσαι και αυτό που θέλεις να γίνεις. Και αγάπησε τον. Μην τον μισείς και μην τον καταριέσαι. Εσύ η ίδια είσαι ότι πιο πολύτιμο έχεις σε αυτή την ζωή.
Το μολυβάκι της μικρής είχε πάρει φωτιά. Σημείωνε όσα περισσότερα μπορούσε ενώ υπογράμμισε τρεις φορές την φράση “Αγάπησε τον εαυτό σου”.
– Λοιπόν, είπε ο Σοφός, θέλεις να με ρωτήσεις κάτι άλλο;
–Νομίζω ότι έχω μια τελευταία ερώτηση.
– Εμπρός λοιπόν, σε ακούω.
– Θέλω να μάθω ποιο είναι το καλύτερο και το χειρότερο πράμα στον κόσμο.
– Χα χα! Πονηρή, αυτές ήταν δύο ερωτήσεις, είπε ο Σοφός και έκανε την μικρή να χαχανίσει πίσω από το τετραδιάκι της. Το καλύτερο πράμα στον κόσμο λοιπόν. Αυτό είναι εύκολο. Η αγάπη. Σου είπα ήδη να αγαπάς τον εαυτό σου για να είσαι δυνατή αλλά αυτή η ζωή βγάζει νόημα μόνο όταν μοιράζεσαι την αγάπη. Με τα πάντα γύρω σου. Είναι εύκολο να την μοιραστείς με την οικογένεια και τους φίλους σου γιατί και αυτοί σε αγαπάνε. Πόσο εύκολο είναι όμως να δώσεις την αγάπη σου σε έναν άγνωστο, σε κάποιον που θα συναντήσεις μόνο μια φορά στην ζωή σου; Σε κάποιον που δεν συμπαθείς; Σε κάποιον που σε εκνευρίζει ή σε κάποιον που δεν καταλαβαίνεις, σε κάποιον τελείως διαφορετικό από εσένα; Δεν είναι καθόλου εύκολο αλλά μόλις το καταφέρεις θα νιώσεις σαν να έχεις κατακτήσει το σύμπαν. Και αυτό είναι το καλύτερο πράμα του κόσμου, έτσι δεν είναι; είπε ο Σοφός και γέλασε.
– Και το χειρότερο; Ποιο είναι το χειρότερο;
– Το χειρότερο. Παλιά πίστευα ότι το χειρότερο πράμα στον κόσμο είναι η ανοησία. Το να είσαι ανόητος μπορεί να σε οδηγήσει να κάνεις άσχημα πράματα. Αλλά αυτό γίνεται γιατί οι ανόητοι δεν συνειδητοποιούν ότι αυτό που κάνουν είναι λάθος. Δεν μπορούν να το καταλάβουν ακόμα κι αν το θέλουν. Τώρα πια πιστεύω ότι το χειρότερο πράμα είναι να είσαι μικρόψυχος, όχι ανόητος.
– Τι είναι αυτό; ρώτησε η γοργόνα.
– Μικρόψυχος είναι αυτός που ξέρει ακριβώς τι κάνει, έχει πλήρη επίγνωση των πράξεων του και των συνεπειών αυτών αλλά παρόλα αυτά επιλέγει να κάνει άσχημα πράματα και να πληγώνει τους γύρω του εάν και εφόσον εξυπηρετούνται τα δικά του συμφέροντα. Στερείται ευαισθησίας και συμπόνοιας και δεν τον νοιάζει τίποτα και κανένας άλλος πέραν του εαυτού του. Καταλαβαίνει ότι κάνει κακό, ωστόσο το επιλέγει. Αυτό είναι το χειρότερο πράμα στον κόσμο μικρή μου γοργόνα και δυστυχώς το συνάντησα και αυτό σε αυτόν τον όμορφο πλανήτη, την Γη.
– Πόσο λυπάμαι τους καλούς γήινους, σαν τον κύριο Lennon, που πρέπει να μοιράζονται τον πλανήτη τους με αυτή την φυλή των Μικρόψυχων, είπε στεναχωρημένη η γοργόνα. Ελπίζω η μαγική Μουσική τους να μπορέσει να αλλάξει τους Μικρόψυχους και να ζήσουν όλοι μαζί αγαπημένοι όπως εμείς με τους Ωριανούς.
Η μικρή γοργόνα έκανε για ακόμα μια φορά άθελα της τον Σοφό να γελάσει.
– Ευχαριστώ πολύ κύριε Σοφέ, είπε τελικά η γοργόνα και έκλεισε το σημειωματάριο της. Απαντήσατε σε όλες μου τις απορίες. Είστε πραγματικά σοφός. Μακάρι να μπορούσα να κάνω κάτι για να σας το ξεπληρώσω.
– Υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις.
– Τι; ρώτησε ανυπόμονα η γοργόνα.
– Προτού φύγεις σήκωσε την βελόνα του γραμμόφωνου και άφησε την στο πλάι.
– Μα .. μα αυτό θα σταμάταγε την Μουσική. Και αν σταματήσει η Μουσική, εσείς θα…
– Θα είμαι μια χαρά, μην ανησυχείς. Κάνε μου αυτή τη χάρη σε παρακαλώ. Νιώθω πολύ κουρασμένος εδώ και καιρό.
Η μικρή γοργόνα συμφώνησε γνέφοντας καταφατικά με το κεφάλι της. Έπιασε την βελόνα και την τράβηξε στο πλάι. Η Μουσική σταμάτησε. Κοίταξε τον Σοφό. Εκείνος έκλεισε αργά τα βλέφαρα του και αγκάλιασε με τα χέρια του το ξύλινο κρεβάτι. Ένα γλυκό τρίξιμο ακούστηκε και το δέντρο τρεμούλιασε ολόκληρο. Όταν ο θόρυβος και το τρεμούλιασμα σταμάτησαν, το κορίτσι δεν μπορούσε πια να ξεχωρίσει τον Σοφό από το δέντρο.
– Ευχαριστώ, ακούστηκε για τελευταία φορά η βαθιά φωνή του Σοφού απόμακρη.
Η γοργόνα βγήκε από την κουφάλα του δέντρου και βρήκε τον πατέρα της να την περιμένει εκεί ακριβώς που την άφησε. Τον αγκάλιασε και του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο.
– Λοιπόν; την ρώτησε εκείνος.
– Λοιπόν, θα μάθω να φτιάχνω Μουσική πατέρα! Και να αγαπάω όλο τον κόσμο! Και τον εαυτό μου! Να μην ξεχνάω τον εαυτό μου είπε ο Σοφός. Και έτσι θα κατακτήσω το σύμπαν!
Και έτσι έγινε. Η μικρή γοργόνα μεγάλωσε και όλοι την ξέρανε πια σαν την ” Τελευταία που Είδε Τον Σοφό”. Κάθε μέρα πήγαινε στην κουφάλα του δέντρου και άκουγε την μαγική Μουσική, έμαθε τους στίχους από όλα τα τραγούδια και μπορούσε να αναγνωρίσει πλέον όλες τις μελωδίες των δίσκων του Σοφού. Έμαθε να αγαπάει τον εαυτό της και παρακινούσε όποιον γνώριζε να κάνει το ίδιο. Γι’ αυτό το λόγο δεν υπήρχε πλέον κανένας στον Ωρίωνα που να ξέρει την γοργόνα και να μην την αγαπάει. Η γοργόνα κατάλαβε ότι αυτό εννοούσε ο Σοφός όταν έλεγε ότι μόνο έτσι θα κατακτούσε το σύμπαν. Και ήταν πραγματικά χαρούμενη.
Ώσπου έφτασε μια μέρα που ξένοι επισκέφτηκαν ξανά τον Ωρίωνα. Το διαστημόπλοιο τους αυτή τη φορά προσγειώθηκε στην ακτή, κοντά στον αγαπημένο ύφαλο της γοργόνας και έτσι μπόρεσε να τους δει. Ενθουσιασμένη τους πλησίασε για να τους γνωρίσει και μόλις έμαθε ότι ήταν γήινοι τους παρακάλεσε να την πάρουν μαζί τους φεύγοντας.
– Έχω κατακτήσει ήδη το σύμπαν αλλά θα ήθελα πολύ να δω από κοντά τον πλανήτη όπου δημιουργήθηκε η Μουσική. Και να μάθω και εγώ πως να δημιουργώ αυτή την μαγεία. Σας παρακαλώ πάρτε με μαζί σας, τους είπε και εκείνοι, ήδη γοητευμένοι από την διαφορετική φύση της γοργόνας, πραγματοποίησαν την επιθυμία της.
Έτσι η γοργόνα έγινε άνθρωπος για πάντα και άφησε την θαλάσσια φύση της πίσω, πήγε στην Γη και έμαθε να δημιουργεί μουσική. Έμαθε να παίζει διάφορα μουσικά όργανα και να γράφει δική της μελωδία και στίχους. Έμαθε όμως και για τους πολέμους, την πείνα, την φτώχεια και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Και γνώρισε τους μικρόψυχους γήινους. Και μαράζωσε. Και μόνο η μουσική της έδινε ελπίδα πια. Δεν μπορούσε όμως να γυρίσει στον όμορφο και ειρηνικό πλανήτη της παρά μόνο μετά από χρόνια, όταν οι γήινοι οργάνωσαν μια αποστολή στον Κένταυρο, έναν πλανήτη κοντά στον Ωρίωνα. Τότε ζήτησε να την βοηθήσουν να γυρίσει και αυτή πίσω στην πατρίδα της και το πλήρωμα του διαστημόπλοιου, που αποτελούνταν πλέον από πολλούς φίλους της, το έκανε με μεγάλη χαρά. Ωριανοί, γοργόνες και ψαράνθρωποι γιόρτασαν μεγαλοπρεπώς την επιστροφή της μα εκείνη ένιωθε τόσο κουρασμένη από όσα είχε δει που κλείστηκε στην κουφάλα του Σοφού με το γραμμόφωνο και τα μουσικά όργανα που είχε φέρει τώρα μαζί της από την Γη και δεν ξαναβγήκε. Τα παιδιά ξεκίνησαν να επισκέπτονται ξανά το δέντρο του Σοφού και το γραμμόφωνο δεν σταματούσε να παίζει στιγμή, ακριβώς όπως τότε. Και κάπως έτσι, αφού κατέκτησε το σύμπαν, η γοργόνα έγινε τώρα και αυτή Σοφή.
Μέχρι την μέρα που ένας δωδεκάχρονος Ωριανός με γαλάζιο δέρμα, ξανθά μαλλιά και πράσινα μάτια, της έκανε την χάρη και τράβηξε την βελόνα στο πλάι και αυτή έκλεισε τα μάτια της και έγινε νερό και αλάτι και επέστρεψε στον ωκεανό.
Και αυτή ήταν η ιστορία της Μουσικής και της Γοργόνας.
My Wonderland 